“Met een werkbeurs kun je wat tijd kopen”

Ilona Lodewijckx ontving in 2023 een werkbeurs voor proza. Lees hieronder wat de beurs voor haar betekent, aan welk boek ze werkt en hoe ze haar aanvraag heeft aangepakt.

“Schrijven, verhalen vertellen, creëren, daar kruipt tijd in. Tijd die verder het liefst zo leeg mogelijk is, zodat nieuwe ideeën kunnen ademen. Dat is soms moeilijk te rijmen met het systeem waarin we werken en leven, waarin de huur betaald moet worden en alles altijd maar duurder wordt. Met een werkbeurs kun je een beetje tijd kopen, en dat maakt soms een wereld van verschil. Dankzij de werkbeurs van Literatuur Vlaanderen kon ik tijdens het schrijven van ‘Donkerkiemer’ bijvoorbeeld een maand naar Italië om ongestoord te werken, een periode die voor een doorbraak zorgde in mijn schrijfproces. Mijn recentste werkbeurs is bedoeld om ‘Donkerkiemer’ af te werken, maar ook om de eerste fundamenten te leggen voor een nieuw project.” 

“Als je een werkplan maakt voor een nieuw project, is mijn belangrijkste tip om ervoor te zorgen dat je zo veel mogelijk vertelt. Mijn allereerste werkbeursaanvraag werd afgewezen omdat de jury te weinig informatie had om in te schatten hoe levensvatbaar mijn ideeën waren. Jij hebt alle context in je hoofd, de jury heeft dat niet. Ga dus diep graven en zet het allemaal op papier.  Wat zijn je belangrijkste thema’s en beweegredenen? Hoe kaderen ze binnen een bredere (sociale, maatschappelijke) context? Wie zijn je personages, en waarom? En hoe kan je de jury echt meenemen in dat/je verhaal? 

Ik kreeg advies van een vriendin die in de filmwereld werkt en veel ervaring heeft met het maken van dossiers. Ook zij gaf me de raad alles toe te voegen dat ‘gewicht’ geeft aan je ideeën. Heb je een contract? Zo niet, heb je een intentieverklaring? Zo niet, kan iemand een aanbeveling voor je schrijven? Heb je eerder werk dat dicht aanleunt bij wat je gaat maken?”