'Samen met mijn team werken aan één verhaal'

Op 20 januari wordt Paul Hermans directeur van Literatuur Vlaanderen. Het team van Literatuur Vlaanderen kent hem als lid en voorzitter van de adviescommissie literaire organisaties en manifestaties (2014-2017) en als voorzitter van het Beslissingscollege (sinds juli 2018). Maar hoe is hij als teamcoach? En zetten we koffie of thee voor hem klaar op zijn eerste werkdag? Wij mochten enkele prangende eerste vragen op hem afvuren.

Wat is je fijnste herinnering aan Literatuur Vlaanderen?

Dat is niet één moment. Het valt me telkens weer op hoe ernst en vakkennis bij het team van Literatuur Vlaanderen moeiteloos overvloeien in enthousiasme en onbevangenheid. Dat stralen jullie uit, en dat voelt fris en aangenaam!

Welk boek lees je voor aan je kinderen?

Ik heb veel voorgelezen aan mijn drie kinderen, maar doe dat nu al een tijdje niet meer, omdat ze liever zelf lezen. Onlangs ben ik met de tweeling naar hun eerste boekvoorstelling geweest, die van ‘Waagstukken’ van Charlotte Van den Broeck in deSingel. 'Proficiat, jullie hebben je eerste boekvoorstelling overleefd', schreef de schrijfster nadien in hun boek. Het thema – zelfmoord bij architecten - is niet meteen iets dat elfjarigen iets zegt. Maar ze waren zo onder de indruk van de presentatie, de theatrale setting, de filmpjes, … Dat het veel over ongelukken en doden ging was geen bezwaar. Ik dacht: 'ze zijn enthousiast om mij een plezier te doen', maar mijn dochter heeft het boek nu bijna uit, en mijn zoon zit te wachten tot ze klaar is om ook te beginnen met lezen.

Waar ging je thesis over?

Over de katalytische epoxidatie van propeen tot propyleenoxide met zilver als oxidans. Tja, geheel iets anders – laat ons het daar op houden. (lacht)

Wat voor soort teamleider ben je?

Men heeft het wel eens over de directieve, transactionele, empowering leider, … Ik denk dat de werkelijkheid veel diffuser is. Ik ben niet één soort leider. Naargelang de situatie kies ik voor de ene of de andere aanpak. Waar het echt om gaat is dat ik samen met mijn team wil werken aan één verhaal. En dan sta ik niet aan de zijlijn, maar ben ik één van de schakels.

Ben je een koffieadept of een theejunkie?

Ik ben in essentie een koffiemens. Maar ik drink ook thee.

Ben je een ochtend- of een avondmens?

Als je dat aan mensen vraagt die mij goed kennen, zegt 99 procent wellicht ‘een avondmens’. Maar dat is eigenlijk niet helemaal waar. Het is genuanceerder. Ik zou het zo samenvatten: mijn hoofd kiest voor de ochtend, mijn hart en maag voor de avond.

In welke outfit voel je je het comfortabelst op de werkvloer?

Alles kan. Ik draag graag T-shirts, maar hou ook wel van een hemd en een kostuum. En als het heel koud is, haal ik mijn bompatrui boven.

Tot slot: welk cultureel evenement raad je ons aan?

Met stip: Closer/dichterbij, op 13 en 14 december in De Studio in Antwerpen. Naar aanleiding van de 200ste verjaardag van schrijver Herman Melville brengt het festival een ode aan 'Moby-Dick' en de walvis in het algemeen. Ik ben zelf een van de voortrekkers van het evenement, samen met een allegaartje aan vrienden-vrijwilligers met wie ik een passie voor kunsten deel. Het worden bijzondere avonden met optredens van onder meer Stef Kamil Carlens, Wim Helsen en Delphine Lecompte. Voor het expoluik tekenen 24 studenten Illustratie van Sint-Lucas. Ik heb hun ontwerpen al gezien: heel straf! De walvis is vandaag ook het symbool voor het klimaat dus houdt de Belgische commissaris van de Internationale Walvisvaartcommissie een gebalde rede over de staat van de walvis. Na deze avonden zie je de zachte reuzen van de zee nooit meer op dezelfde manier.